Mijn Filosofie

Na een gedegen zoektocht en diverse functies in de zakelijke dienstverlening, ben ik ruim 25 jaar geleden vanuit een geheel andere achtergrond terechtgekomen in de zorg.

Via mijn partner, die al werkzaam was in de zorg, vond ik mijn weg naar de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Het voelde als thuiskomen; de zorg werd mijn passie en sindsdien heb ik geen moment spijt gehad van mijn keuze. Inmiddels heb ik vrijwel alle facetten van de zorg doorlopen en heb ik de nodige diploma's en certificaten behaald.

Vanaf het moment dat ik werkzaam werd in de zorg, realiseerde ik me al snel dat mijn empathisch vermogen en hoge gevoeligheid mijn grootste sterkte zijn. Ook het respectvol benaderen van cliënten speelt hierin een cruciale rol.

Gedurende de jaren heb ik diverse cliënten met uiteenlopende zorgbehoeften mogen begeleiden. Het is een voorrecht om een deel uit te maken van hun leven en ervaringen. Zorg is voor mij meer dan een beroep; het is mijn passie om mensen te ondersteunen in hun streven naar een zo zelfstandig mogelijk leven. Dit doe ik samen met de cliënt en diens netwerk, door samen doelen te stellen en hieraan te werken.

In deze samenwerking ben ik ervan overtuigd dat humor, duidelijkheid, structuur, oplossingsgerichtheid en respectvolle benadering essentieel zijn. In de zorg wordt vaak maatwerk geleverd, en wat voor de ene persoon werkt, is niet altijd geschikt voor een ander. De juiste benadering vinden, is daarin van groot belang.

Muziek speelt een belangrijke rol in mijn werk. Het vormt vaak een brug naar contact, vooral bij mensen met een verstandelijke beperking, die vaak bijzonder gevoelig zijn voor muziek. Een ritme, een melodie of bepaalde klanken kunnen rust geven en nieuwe ervaringen openen.

Een bijzonder moment was mijn contact met cliënten met autisme, waarvan één cliënt mij uitlegde dat ze zich soms op een andere planeet bevond en ik haar soms alleen kon bereiken door letterlijk op haar "planeet" te komen. Dit soort ervaringen maken mijn werk ontzettend waardevol.

Het is bijzonder om regelmatig berichten of kaartjes te ontvangen van cliënten die ik in het verleden begeleid heb naar volledige zelfstandigheid. Het ontvangen van een foto van een gerecht dat ik samen met een cliënt heb leren maken, vergezeld van de woorden "Ik ben nog steeds dankbaar, ik heb het van de beste geleerd", geeft mij elke keer weer de motivatie om met plezier aan een nieuwe dag te beginnen.

Ik heb in de afgelopen jaren talloze mooie en leerzame ervaringen opgedaan en ik zou er veel over kunnen vertellen. Er zijn cliënten die nu zelfstandig wonen en wellicht hun eigen verhaal herkennen in wat ik hier deel. Aan hen wil ik zeggen: ik ben dankbaar dat ik jullie heb mogen leren kennen en ben gezegend met het werk dat ik tot nu toe heb mogen doen en nog steeds mag doen.

Richard Krop